Mijn naam is Hendrik Van Marcke, autist, schizofreen, 52% spastisch, getrouwd met Viviane Vyvey en het hart op de juiste plaats!
Ik woon op een boerderij in de Durmstraat 59 te 9930 Lievegem.
Ik mag zeggen dat ik een bewogen leven heb gehad en nu nog vol beweging zit maar dan anders.
Het begin…
15 oktober 1963
De dag dat ik geboren ben, allee eruit getrokken ben. Ik lag in stuitligging en de medische wereld was allesbehalve modern te noemen in vergelijking met nu, maar ik moest er uit.
Linker oog beschadigd voor de rest van mijn leven…
Toen ik 3 jaar oud was werd mijn linker oog geperforeerd door speelgoed dat brak. Al mijn oogvocht was er uit gelopen en mijn oog moest geopereerd worden. Dat was in 1966 en toen stond de medische wereld nog niet zover als nu.
Slechte jeugd en veel slagen van mijn vader…
Diep ongelukkig en geen begrip over wat er met mij aan de hand was, ik deed alles verkeerd, mocht geen eigen initiatief nemen, kon niet denken en kreeg enorm veel geweld te verwerken van mijn vader.
Verschillende opnames in het UZ Gent dat toen nog AZ Gent was door de slagen en verwondingen die ik opgelopen had.
Soms was het zo kort opeen dat de dokters van de spoeddienst de rijkswacht opbelden.
Ik moest liegen van mijn pa voor de rijkswacht of hij zou ons allemaal vermoorden, dus loog ik tegen de rijkswacht over de ware toedracht van het gat in mijn hoofd.
Naar sanatorium Pulderbos Antwerpen.
Voor mijn moeder was de maat vol!
Ik had zogezegd problemen met mijn ademhaling en moest in een ijzeren long liggen.
Men kon met mij geen kanten op en dus moest ik naar het sanatorium Pulderbos in Antwerpen.
Daar kon ik moeilijk aarden en miste mijn moeder en broer en zus.
Ik maakte ook geen vriendjes maar kon daar dagen en uren spelen en wandelen in de bossen en bijna alle dagen zwemmen en therapie volgen voor het openen van mijn longen.
Later kwam mijn broer daar ook logeren.
Mijn zuster moest alleen bij mijn vader en moeder blijven.
God weet wat hij haar heeft aangedaan.
Speciale school…
Toen ik uit het sanatorium mocht kon ik niet mee met de normaal school.
Ik moest dus naar het PMS centrum in Marialand te Gent om testen af te leggen.
Daar heeft men vastgesteld dat ik 52 % spastisch was, autisme had en een beetje schizofrenie.
Ik werd dus een gehandicapte jongen met een rijksfonds nummer (niet het rijksregister wel te verstaan).
Zo kon de kosten van een speciale school en medicatie terugbetaald worden.
Nu moest ik naar een BLO (bijzonder lager onderwijs) en nadien naar een BBO (bijzonder beroeps onderwijs)
Ik studeerde af als smid
Een jaar vervroegd naar het leger…
Toen ik 17 jaar oud was kreeg ik de mogelijkheid het ouderlijke huis te verlaten.
Ik kreeg nog altijd veel geweld te verwerken van mijn vader en liep nog altijd veel verwondingen op aan mijn hele lichaam.
Ik kreeg een dossier mee van het PMS centrum en van de dokter die ik daar aan de medische officier moest afgeven om me te laten afkeuren voor de dienstplicht.
Dat had ik bewust niet afgegeven!
Dus deed ik de lichamelijke en psychische testen en werd ik goed gekeurd.
Ik mocht zelfs een jaar vervroegd dienst doen.
Ook in het leger had ik geen vrienden en kon ik me niet aanpassen aan het regime van een dienstplichtige.
Ik werd door mijn andere dienstplichtigen in elkaar geslagen en moest recupereren in het militair ziekenhuis te Brussel
Beroepsmilitair…
Na mijn opleiding werd ik gekazerneerd in Lüdenscheid in Duitsland in kazerne Hellersen.
Ik werd ondergebracht in het 261 Compagnie Munitie.
En algauw tekende ik bij om beroepsmilitair te zijn.
Daar kreeg ik opleidingen als chauffeur voor vrachtwagen, munitie vernieuwer, radio operator en verantwoordelijke voor het technisch peloton.
Terug naar het burgerleven…
Toen mijn vader op jonge leeftijd (52 jaar) overleed was dit het sein om terug naar het burgerleven te gaan.
Ik schreef mij in bij de RVA (Rijksdienst voor Arbeidsbemiddeling) en sloot mij aan bij een vakbond ACV (Algemeen Christelijke Vakverbond).
Maar kreeg geen volwaardige jobs omdat ik in de computer van de RVA nog altijd een rijksfondsnummer had en ik alleen kon werken in een beschutte werkplaats.
Dus heb ik testen laten afnemen om mijn rijksfondsnummer in te trekken.
Nu kon ik een opleiding volgen als truckchauffeur met ADR attest zo kon ik met tankwagens rijden met gevaarlijke stoffen.
Ik vond werk bij GCA LVT tanktransporten en mocht met tankwagen opleggers rijden voor SHELL.
Ook bij LVT kon ik geen vrienden maken en had ik heel veel onenigheid met mijn collega’s.
Dan heb ik een opleiding gedaan om alleen te mogen rijden met mijn tankwagen in zuren en basen.
Daar was ik goed en ik reed met zwavelzuur, natrium hydroxide en azijnzuur naar verschillende klanten in Nederland, Frankrijk en België.
De Goldwing op en naar Spanje reizen.
Toen verdiende ik redelijk goed mijn boterham en kocht ik een Honda Goldwing 1500
en voor mijn echtgenote een Honda Foresight 250
Samen zijn we naar Spanje, Friesland en verschillende Goldwing motortreffen geweest.
Geneeskundig attest ingetrokken.
In 2011 werd mijn geneeskundig attest om te mogen rijden met een tankwagen ingetrokken nadat de wet op een geneeskundig attest en onderzoek strenger werd.
Het was gedaan met rijden in een vrachtwagen van dag op dag omwille van mijn slecht oog aan de linkerkant en een depressie.
Terug naar school…
In maart 2011 ging ik bij de VDAB mij inschrijven voor een bijscholing en mocht direct naar school voor computer technicus, een opleiding van 6 maand.
Daar heb ik mijn getuigschrift behaald.
Maar ik vond er geen werk in, kon geen technisch Frans, had geen ervaring of ik was te oud bevonden.
Later ging ik gaan werken in de thuiszorgwinkel als technieker chauffeur met rijbewijs categorie B, en bracht ik bij de mensen thuis een elektrisch bed of een loophulp, een scootmobiel, rolstoel of dozen pampers naar zorgcentra.
Het was een leuk werk en eigenlijk waren alle werken die ik deed leuk maar had overal miserie met de collega’s.
Ik kan geen geheimen houden en ben erg open op de werkvloer en bovenal heel rechtvaardig en punctueel, pietje precies en autist wat leidde tot heftige situaties en ruzie en zowel met de bazen en werkmakkers.
Ik werd heel depressief, eigenlijk was ik al heel mijn leven depressief en heb meerdere malen gedacht een einde te maken aan mijn leven.
Naar de dokter…
Toen ik na de zoveelste onenigheid op het werk werd ontslagen ging het steeds verder bergaf met mij.
Ik heb een waslijst van werkgevers waarvoor ik mijn handen heb vuilgemaakt, hard gewerkt, veel gewerkt en zwaar werk heb verricht maar telkens eindigde dit in een ontslag en een depressie.
Mijn echtgenote zei eens tegen de psychologen “hij start een nieuw werk en de eerste twee of drie maanden is het een succes maar dan vervalt hij terug in miserie en wordt hij ontslagen of trapt hij het zelf af om erger te voorkomen”.
Ik had het eigenlijk niet helemaal door dat het alleen maar aan mezelf ligt, en was ik kwaad op de wereld, de media en hoe de wereld in elkaar zit.
Ik kan maar niet aanvaarden dat er een monetair systeem is die de wereld verdeeld en voor heel wat armoede en ook rijkdom zorgt.
Enfin…, ik zat er helemaal door en had zelfmoord gedachten dag in dag uit en moest dringend hulp zoeken.
Dus ging ik naar de huisdokter en vertelde hem alles.
Het was een uitspatting van verdriet, woede en miserie.
Naar de psychiater…
Mijn huisdokter stuurde mij door naar een psychiater die op zijn beurt me aan beveelt binnen te gaan in de paas afdeling van het AZ Sint-Lucas te Gent.
Daar in de kliniek hebben ze me op de rooster gelegd en moest ik bij de psycholoog mijn hart luchten.
Ik vertelde hem mijn levensverhaal en het feit dat ik al verschillende malen voor een psychiater heb gestaan waaronder de kliniek K13 in het UZ te Gent (waar ik nota bene mijn echtgenote heb leren kennen).
Dat ik 12 stielen doe en 13 ongelukken heb, mijn vader zijn woorden herhaalde “Gij, ge zijt niets waard, het enige wat jij kan doen is stront rapen achter de trein”.
Een hele resem testen heb ik dan afgemaakt en wederom werd ik als autist en schizofreen er uit gehaald. Dit is niet de eerste keer dat men mij dit verteld.
Ik was ziek in mijn hoofd en men heeft besloten om mij medicatie te geven en een spuit om de 4 weken exact.
Sinds 2013 zit ik nu thuis en ben ik zorgbehoevende op psychisch vlak en tegelijkertijd mantelzorger voor mijn zieke echtgenote die niet meer kan lopen op haar benen (wel nog kleine stapjes met een loophulp of met mijn ondersteuning).
Het verplegingsteam komt elke dag thuis voor Viviane en mij, om de veertien dagen komt Het Pakt bij ons thuis om te zien of alles nog ok is en te praten en om de drie maand ga ik naar de psychiater.
Thuis zitten…
Nu anno 2021 zit ik thuis en heel veel achter de computer.
Ik heb verschillende websites gebouwd en een heus forum uit de grond gestampt voor computerproblemen in Linux (meer bepaald Zorin OS).
Ik ga elke dag met Viviane naar de winkel om boodschappen te doen voor onze maaltijd van vandaag, en zorg ik voor Viviane.
Voor de rest ben ik al vrijwilliger geweest bij de Welzijnsschakel van Lievegem en nu ben ik vrijwilliger chauffeur voor het Wildlife Taxi Team (WTT Oost-Vlaaderen).
Wat als…
Wat als ik nu niet naar het leger was geweest en me gewoon liet afkeuren voor de dienst door het dossier over mij af te geven aan de officier van het klein kasteeltje te Brussel?
Dan had ik niet anders gekund dan in een beschermde omgeving te werken en te leven.
Dan had ik niet alle ervaringen opgedaan die mij nu wel ten deel zijn gevallen.
Dan had ik niet in de bergen gezeten met mijn tankwagen, niet met een Goldwing gereden naar Spanje, niet als schilder, chauffeur, besteller, magazijnier, in het vlees, in de kolen, in de fabrieken gewerkt hebben.
Dan ging ik niet Viviane ontmoet hebben.
Zat ik nu misschien in een instelling, wie weet.
Veel geleerd…
Ik ben God dankbaar voor mijn leven die ik heb gehad en nu nog heb.
Dankbaar voor alle miserie die me nu gemaakt hebben tot wie ik nu ben, wijs en dankbaar.
Dankbaar voor alle scholing die ik heb genoten, voor alle ervaringen die ik heb gehad.
Vergeven
Mijn ouders, vader en moeder.
Ik vergeef jullie, het was niet altijd prettig, gelukzalig of vrolijk, jullie hebben gehandeld naar jullie beste vermogen.
Ze hebben beiden een zwaar leven gehad en met mij werd het nog zwaarder, ik had niet het vermogen om normaal te denken en te reageren zoals het hoort, daar zat mijn autisme voor in de weg.
Als er werkelijk een hemel bestaat, dan wens ik jullie veel plezier daarboven, geniet zoals ikzelf nu geniet van mijn aardse bestaan.
Dank jullie om mij hier op deze aarde leven te schenken.
Mijn broer en mijn zus.
We hebben het niet geleerd om te genieten van de hele kleine momenten van geluk.
Er was regelmatig ruzie die voortspruit uit het gebrek van inlevingsvermogen.
Ik vergeef het jullie en hoop nu een betere broer te zijn voor jullie.
Mezelf
Ik vergeef mezelf, ik ben niet de slimste en zeker niet de sterkste voor wat betreft mijn lichaam.
Als ik mezelf goed genoeg kan motiveren zal ik weer aan mijn lichaam bouwen.
Voor wat betreft mijn geestelijke vermogen om mensen te begrijpen en geen vooroordeel meer te hebben moet ik nog heel veel leren.
“Hendrik maat, je komt er wel”.